Zima chyba zapomniała o nas, więc musimy ją przywołać.
***
Ani cepry, ni górale,
nie przewidział żaden wcale,
że nam Zima figla spłata
i wybierze się do Lata.
Pani Jesień już półżywa.
Gdzie ta Zima się ukrywa?
Szuka jej nad morzem, w lesie,
echo jej wołanie niesie.
Nowy Roczek już zawitał
i o Panią Zimę spytał:
- Gdzież to nasza Biała Pani?
Styczeń bez niej jest do bani.
Czeka na nią Dziadek Mróz,
pełne sanie lodu zwiózł.
Trzeba zmrozić rzeki, pola,
taka przecież Mrozu rola.
Drzewa proszą osowiałe:
- Chcemy mieć już czapy białe.
Jakiś krokus zabłąkany
pyta: - Czy już Wiosnę mamy?
I zwierzęta mętlik mają,
usypiają, znowu wstają.
Zając ubrał białe futro.
Może Zima przyjdzie jutro?
A tymczasem Pani Lato
z Zimą raczą się herbatą.
Poplotkować troszkę chciały
i o Świecie zapomniały.
Pani Zimo, czas ucieka,
niech już Pani tak nie zwleka!
Dzieci dość Jesieni mają
i na śnieżny puch czekają.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz