Szczęście w jadle - zaszczyt w sadle

Wpadły wydry do łasicy,

patrzą, a ta sambę ćwiczy

i przed lustrem się wygina

niczym primabalerina.

- Co za widok – odchudzanie?

- A co zjadłaś na śniadanie?

- Taniec nic tu nie pomoże,

jedz mniej jajek głodomorze.

- A skąd mogą wiedzieć panie,

co dziś jadłam na śniadanie?

Przecież brzuch to nie zwierciadło –

nikt nie pozna co się jadło.

- Nie denerwuj się sąsiadko.

Wprawdzie sierść masz lśniącą, gładką,

lecz sadełka ci przybyło –

całą talię ci zakryło.

Ona w lustro już spogląda,

z każdej strony się ogląda:

tu wałeczek, tam oponka

i nie widać już ogonka.

- Cóż ja biedna zrobić mogę?

Jajkom oprzeć się nie mogę.

Kiedy zajrzę do kurnika,

każde w moim brzuszku znika.

Muszę zadbać o swe ciało,

więcej ćwiczyć, a jeść mało.

Jedna z wyder, mądra głowa,

rzekła – Zapamiętaj słowa:

„Kto pokłada szczęście w jadle,

tego cały zaszczyt w sadle.

Chcesz być zdrów i długo młody,

to mniej jedz – pij dużo wody”.